Και μακαρι να ειχα κατι να πω... Μακαρι να ημουν ακομα στον κοσμο μου, στο ροζ συννεφακι μου.. Αλλα δεν ειμαι!! Κ το χειροτερο ειναι οτι δεν ξερω που ειμαι τελικα!! Περιμενω.. Ακομα περιμενω, οπως κ χιλιαδες αλλοι εκπαιδευτικοι.. Περιμενω ποτε θα κανει τα conne του ο νεος Υπουργος παιδειας, να δει ποιος θα παει που, κ μετα αν θυμηθει να υπογραψει κ κανενα εγγραφο μπας κ δουλεψουμε κ εμεις φετος.. Κ τα παιδακια μου στο νησι ακομα δεν εχουν γυμναστη.. Κ ημουν εκει οταν ειχαν ανοιξει τα σχολεια, πηγα κ στον αγιασμο τους.. "Κυρια τι ωραια που θα σας εχουμε κ φετος!!" "Κυρια, πρωτη μερα ποδοσφαιρο!!!" ... Που να ηξεραν τα πουλακια μου οτι μονο ποδοσφαιρο θα παιζουν, αφου η ωρα της γυμναστικης ειναι κενη ακομα....Κ περιμενω..Κ δεν μπορω να ξεκινησω αλλη δουλεια, πως να ξεκινησω??? Αφου ειμαι να φευγω απο μερα σε μερα.. Διακοπες διαρκειας.. ΦΤΑΝΕΙ!!!!
Σημερα εχει γενεθλια η αγαπη της ζωης μου. Ο ανθρωπος που με μεγαλωσε, που μου εμαθε τα παντα, που με πηγε παντου, που ζησαμε μαζι τα 5 πιο καθοριστικα χρονια της ζωης μου..
Ταξιδια, μουσικες, παρεες, τροπος ζωης.. Ολα δικα του.. Κ τα μοιραστηκε μαζι μου τοσο γλυκα.. Μονο που δεν την αντεξα την Αθηνα.. Μαλλον ενιωθα μικρη για νοικοκυριο.. Ειχα ακομα λιγο τρελα μεσα μου.. Αν κ ετσι κ αλλιως η ζωη μαζι του μια τρελα ηταν.. Μαλλον ανωριμη ημουν. Περασαν κ τρια χρονια. Σε τρεις μερες κλεινουν ακριβως τρια χρονια που τον αφησα. Τετοια μερα, στα γενεθλια του, ημασταν στη Λισαβωνα.. Σαν αυριο , στη γιορτη μου, γυρισαμε Αθηνα, στο σπιτακι μας.. Κ μετα απο δυο μερες εφυγα.. Δεν ξερω αν εκανα καλα. Εζησα τοσο ομορφα πραγματα σ'αυτα τα τρια χρονια.. Κυριως δυνατες φιλιες!! Δεν μετανιωνω.. Απλα ειναι που παντα πιστευα οτι μια μερα θα καταληξουμε παλι μαζι, οτι θα ζησουμε μαζι για παντα. Την ανοιξη που τον πηρα τηλεφωνο στη γιορτη του (ειχαμε να μιλησουμε απο τα χριστουγεννα), μου ειπε οτι παντρευτηκε με πολιτικο.. Η κοπελα του ηταν εγκυος. Εκλαψα πολυ, παρα πολυ (κ ακομα κλαιω καμια φορα). Δεν ξερω αν θα καταληγαμε μαζι, εχω τραβηξει κ εγω το δρομο μου ετσι κ αλλιως.. Απλα ποναει πολυ η στιγμη που συνειδητοποιεις οτι το τελος ειναι οριστικο.. Οριστικοτατο!!! Σημερα δεν τον πηρα τηλεφωνο, εμαθα οτι γεννησανε πριν μια εβδομαδα..
Ειναι που μ'αυτο τον καιρο, αυτη την αδρανεια στη ζωη μου κ την αβεβαιοτητα δεν γινεται να μη τα σκεφτομαι ολα αυτα.. Πριν τρια χρονια τετοιες μερες αλλαξε ολη η ζωη μου.. Καλυτερα?? Χειροτερα?? Θα δειξει... Προς το παρον καλα παει.. Αλλα να μη γκρινιαξω κ εγω λιγο????
... Ειναι κ αυτη η βαρκουλα που ειδα σημερα στην Τσιμισκη κ μου γαμησε τελειως την ψυχολογια...*
***
